Epiloog
Het is dus inmiddels ruim een jaar geleden dat mijn vader door middel van versterving voor een eigen levenseinde heeft gekozen. Voor mijn vader was zijn leven voltooid in de zin van volbracht, beperkt en beangstigend. Hij kwam niet in aanmerking voor euthanasie en heeft uiteindelijk voor versterving gekozen omdat versterving leidt tot een natuurlijke dood, hij zelf de regie kon houden en hulp zondermeer mogelijk was.
Na een open en eerlijke voorbereiding met de huisarts, een gastvrij verblijf in het Bijna-thuis-huis en persoonlijke, professionele en palliatieve zorg is de versterving goed gegaan. De vastberadenheid van mijn vader en zijn opgeruimdheid tijdens het hele proces hebben daaraan misschien wel de grootste bijdrage geleverd.
Helaas is ieder initiatief om te komen tot een nieuwe wet die hulp bij zelfdoding na “voltooid leven” mogelijk maakt voor mijn vader te laat. Ik denk echter dat dit nog voor vele ouderen het geval zal zijn en dat versterving helaas nog een van de weinig overblijvende middelen blijft om zelf te beschikken over een vervroegd eigen levenseinde.
Dit was een persoonlijk verslag van het verstervingsproces van mijn vader. Ik heb dit verslag geschreven en gepubliceerd zodat onze ervaring misschien gebruikt kan worden als achtergrond informatie in het geval dat versterven wordt overwogen als een zelfgekozen levenseinde, een alternatief voor euthanasie, bijvoorbeeld na een voltooid leven.